یلدای من!

آنقدر مشغول امر به معروف و نهي از منكر كردن ديگران شده ايم كه يادمان رفته بايد از خودمان شروع كنيم!اخــــطـــــار!قانون حمایت از حق و حقوق مؤلف!به عنوان کسی که به خود اجازه داده که پا در کفش بزرگان نماید و مطالبی بزرگتر از اندازه ی دهان و بلكه هیکلِ خود برشتة تحریر درآورد، این حق را نیز به خود می دهم که تقاضایی عاجزانه از خواننده عزیز داشته باشم. ابتدا خارج از تعارفات مرسوم و بدون ذرّه ای شکسته نفسی! کتباً و رسماً و با صدای بلند اعلام می کنم که اینجانب هرگونه ارتباط عملیاتی با نوشته هایی که تا کنون مرتکب آنها شده ام را بأی نحوٍ کان! و به شدّّّت تکذیب و از آن برائت می جویم، فلذا خواهشمندم که خوانندة محترم احیاناً حقیر را با آدم های حسابی اشتباهاً هم اشتباه نگیرد! تا خدای ناکرده دچارِ خساراتِ خواسته و ناخواسته ي ناشی از نگاهِ کورکورانه نشود که بعضی اشتباهات غیر قابل جبران هستند، پس لطفاً قضاوتِ خوب هم نفرمایید که ما اینکاره نیستیم اخوی!، از من گفتن و از شما اگر خواهید، پند گرفتن و اگر خواهید، ملالت کشیدن از توهّماتی که منبعث از تخیّلات من است، که خداوند خود در كتابش به من فرموده است که: ما علیک الّا البلاغ! پس در باب پند و اندرز سخن را کوتاه نموده و سخنی دیگر با خواننده ی گرامی دارم در باب دلیل نوشتن هایم، گاهی که چیزی از ذهنم می گذشت و آن را می نوشتم، با خود می گفتم که برای کسی نخوانمش، شاید اشتباهی در آن باشد که موجب گمراهی کسی شود!، گاهی هم خود را تحویل گرفته، به خود می گفتم: نکند این حرف ها ریا باشد!؟ و شاید خیلی شاید های دیگر و با این تفکرات خود را مشغول می داشتم.اما آنچه بنده ی حقیرِ سراپا تقصیر را جسارتِ گشایشِِِِِِِِ کلام بخشید، دانستن آن بود که: آگاهی های ارسالی از یلدای من!...ادامه مطلب

سوگند به زمانه که آشکارترین دلیلِ پنهانِ زیان کاریِ آدمیزاد در این زمانه تویی!و دیر سالیست بارِ جهالتِ فرزندانِ آدم را از هابیلیان و قابیلیان، دوست‌دارانِ نادان و دشمنانِ دانا،بر دوشت سنگینی می‌کند!مگر انگشت شمار یارانِ یکرنگِ این سالیانْ که پروردگارت از سرِ مهرِ بیشمار (بر آنان) هم سخنت گردانیده!خداوند شکیباییَت را فراوان تر کناد از دستانِ ما در این فرصتِ باقیمانده ی بازگشت به آگاهی و آدمیت!درود بر تو در همه آن و همه گونه که هستی! ۱۴۴۴,نیمه شعبان + نوشته شده در چهارشنبه هفدهم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 11:15 توسط عارف لركي  |  یلدای من!...ادامه مطلب

باز هم بهار از راه رسید!فصل قیام با شکوه طبیعت پس از خواب طولانی و تاریک زمستانی!هزاران هزار درخت، هر یک با هزاران هزار شکوفه!هر درختی به شکلی،ناگهان همه با هم شکوفا می شوند!و چهرهٔ طبیعت به یکباره دگرگون می‌شود!و به پیروی از شکوفه ها، حشرات و حیوانا یلدای من!...ادامه مطلب

چه تولدی!چه زندگی ای!چه مرگی!چه انسانی!چه خدایی!چه زیباست نهایت بندگی!چه عجیب است بزرگی و لطف پروردگار!چه سجده ای!لحظه ای پیشانی شکافته روی خاک و گذر روح از هفت آسمان تا آغوش خداوند در چشم بر هم زدنی و زودتر از آن ...حتی پیش از سجده ی آخرین و پیشتر یلدای من!...ادامه مطلب

عازم مأموریتم از خدا می پرسم: اگر در راه جانم بستانی چه دارم که به درگاه تو آورم؟ پاسخم را خود می‌دانم، هیچ!خدایم می پرسد: اگر نستانم چه داری که پیش آوری؟ این نیز می دانم، هیچ!اشک در چشمانم حلقه می زند ... و لبخندی بر لب دارم، چه بی چیزم در برابرش!ا یلدای من!...ادامه مطلب

اینک عریان ایستاده ام در برابرت!عریان عریان!یوسفانت جمله لباس بردگی از تن به در کرده اند و جمال زیبای خویش به نمایش نهاده اند، در پیشگاه خریداری چون تو!...من نیز به ناچار در این بازار نقاب یوسف بر می دارم و  چهره برده ی سیاه را نشان میدهم!می دانی؟!ش یلدای من!...ادامه مطلب

یلدای من!...

کودکان در دامنه ی کوه جست و خیز کنان می دوند بازی می کنند و گاهی هم شیطنت! کم کم رشد می کنند در دامنه ی کوه کشت و کار می کنند، بزرگتر می شوند خانواده تشکیل می دهند بهار، تابستان، پاییز و زمستان های زیادی را می بینند! باد و برف و باران و آفتاب و سایه یلدای من!...ادامه مطلب

پروردگارا! ای بخشایشگر ِ مهربان! میدانی این نوشته دلیلِ نارضایتی ام از رضای تو نیست!که هر چه تو کنی، بی تردید از روی حکمت و لطف توست و چون منی را چه رسد به چون و چرا در کار چون تویی؟!تو آنچنانی که هستی و خود دانی و من اینچنین هستم که میدانی!پس اگر ا یلدای من!...ادامه مطلب

آنقدر مشغول امر به معروف و نهي از منكر كردن ديگران شده ايم كه يادمان رفته بايد از خودمان شروع كنيم!اخــــطـــــار!قانون حمایت از حق و حقوق مؤلف!به عنوان کسی که به خود اجازه داده که پا در کفش بزرگان نماید و مطالبی بزرگتر از اندازه ی دهان و بلكه هیکلِ خود برشتة تحریر درآورد، این حق را نیز به خود می دهم که تقاضایی عاجزانه از خواننده عزیز داشته باشم. ابتدا خارج از تعارفات مرسوم و بدون ذرّه ای شکسته نفسی! کتباً و رسماً و با صدای بلند اعلام می کنم که اینجانب هرگونه ارتباط عملیاتی با نوشته هایی که تا کنون مرتکب آنها شده ام را بأی نحوٍ کان! و به شدّّّت تکذیب و از آن برائت می جویم، فلذا خواهشمندم که خوانندة محترم احیاناً حقیر را با آدم های حسابی اشتباهاً هم اشتباه نگیرد! تا خدای ناکرده دچارِ خساراتِ خواسته و ناخواسته ي ناشی از نگاهِ کورکورانه نشود که بعضی اشتباهات غیر قابل جبران هستند، پس لطفاً قضاوتِ خوب هم نفرمایید که ما اینکاره نیستیم اخوی!، از من گفتن و از شما اگر خواهید، پند گرفتن و اگر خواهید، ملالت کشیدن از توهّماتی که منبعث از تخیّلات من است، که خداوند خود در كتابش به من فرموده است که: ما علیک الّا البلاغ! پس در باب پند و اندرز سخن را کوتاه نموده و سخنی دیگر با خواننده ی گرامی دارم در باب دلیل نوشتن هایم، گاهی که چیزی از ذهنم می گذشت و آن را می نوشتم، با خود می گفتم که برای کسی نخو یلدای من!...ادامه مطلب